भेकड म्हणेल कुणी मला
मुर्ख किंवा बेजबाबदार सुद्धा
पण भिती उरली नाही आता कुणाची
हो, केली मी आत्महत्या ।।
रडताहेत बघा आता कसे
ते घरचे अन् शेजारचे
पण कधी दोन मार्क कमी मिळाले
तर अक्षरशः लचके तोडायचे.
शाळा, कॉलेज, क्लास, CET
चा घोळ कधी संपलाच नाही
स्पर्धेचा चक्रव्युह अभिमन्युलासुद्धा
भेदता आलाच नाही ॥
म्हणे बालपण निरागस असतं
आपल्याला कुठे ठाऊक होतं
साला अर्धा वेळ शाळा
अन उर्लेला वेळ homework खातं.
पप्पा म्हणायचे, दादाला बघ
कसा engineer झाला मोठा
95 टक्क्यांहून कमी मिळाले
तर पाठीत ठरलेला रट्टा.
प्रत्येक पायरी चढता चढता
स्पर्धा सुद्धा वाढत गेली
एकएका गुणासाठी मारामार
ही काय साली जिंदगी झाली?
निघालो होतो कुठल्या दिशेने
प्रवाहाने आणून फेकलं कुठे
उमज आली खूप उशीरा
आता मागे फिरणं नव्हे ।।
मग उचललं एक दिवस rat-kill
किंचित थरथरला हात
घडू दे चंगली अद्दल म्हणून
गिळलं एका झटक्यात.
आठवण आली फक्त आईची
जिचा तुटायचा माझ्यासाठी जीव
माझ्या आकांक्षा, स्वप्नांची
फक्त तिलाच होती जाणीव.
विचलीत झालं माझं मन
तिच्यासाठी क्षणात त्या
पण मेलो होतो कधीच मी
2 comments:
kharach truth situation mandli
vatal hot aas hi kadhi......
Post a Comment